Jaki jest przepis na idealną skarpetkę?

Wybierając takową zwracamy uwagę na…

- odpowiednią gęstość materiału
- kolor
- wentylację i odprowadzanie potu
- prowadzenie szwów albo ich brak
- dobry ściągacz
- strefy i moduły pełniące różne funkcje
- rozróżnienie na prawą i lewą
- pranie i czas schnięcia
- i oczywiście rzecz najważniejszą – jej długość.


Na początku czerwca nasza grupa otrzymała kilkadziesiąt par skarpet rowerowych firmy Nordhorn, sygnowanych logiem AZS MTB CUP.
Pierwsze komentarze i ocenę po miesiącu użytkowania można już było przeczytać tutaj.
Dziś pora na kilka słów z kobiecej, więc bardzo subiektywnej strony.
Czy skarpetki spełniły swoje zadanie? I czy wpasowują się w szeroko pojętą dobrą stylówę?
Po dwóch miesiącach nie ma problemu z rzetelną oceną.



Pierwsze wrażenie było bardzo pozytywne.
Skarpetki mają świetny kolor. Co prawda może być problem z doborem stroju w podobnych barwach, jednak jaskrawe i żywe kolory są zdecydowanym plusem tego produktu. Klasyczną czerń i biel schowajmy głęboko do szafy i cieszmy się kolorami.
Druga rzecz, która od razu zwraca uwagę to materiał, z jakiego są zrobione – bardzo przyjemny w dotyku, nie za gruby nie za cienki, podzielony na strefy, które po założeniu sprawiają, że produkt ten idealnie pasuje i przylega do stopy.

Po zaliczeniu pięciu maratonów, czterech etapów MTB Trophy, 65 godzin treningu oraz po codziennym wykorzystywaniu ich w każdej możliwej sytuacji, ocena skarpetek w dalszym ciągu jest w większości pozytywna.
Kolor po niezliczonej ilości prań jest nadal żywy, materiał utrzymuje swoje właściwości. Nie naciągnął się, nie wytarł w newralgicznych punktach, a ściągacz dalej dobrze pełni swoją funkcję. Nawet mój duży palec u prawej nogi specjalnie skarpetkom nie dokuczył. Po założeniu, w ogóle się o nich zapomina. W połączeniu z dobrym butem tworzą zestaw idealny i zapewniający odpowiednią wentylację.
Skarpetki łatwo się dopierają i szybko schną. To bardzo ważna cecha, biorąc pod uwagę częstotliwość wykonywanych treningów i wyścigów.



Żeby nie było tak kolorowo (sic!), skarpetki mają jednak i wady. Dokładnie dwie.
Pierwsza z nich wiąże się ze szwami „przypalcowymi”, które albo zostały umieszczone w złym miejscu, albo są zbyt grube. Niestety podczas długich treningów zdarzało się, że przypominały o sobie i uciskały duży palec.
Drugi minus to splot materiału w okolicach pięty. W testowanych przeze mnie egzemplarzach kilka niteczek już puściło i widać, że jest to newralgiczne miejsce.

Do pełnego obrazu oceny testowanego produktu brakuje jeszcze tylko odpowiedzi na najważniejsze wspomniane już na początku pytanie – czy długość ma znaczenie? I jaka jest najlepsza?

Najlepsza długość to właśnie taka, jaką mają skarpetki Northorn.
Nie są za krótkie, jak często spotykane stopki, nie są za długie, jak skarpetki do garnituru naciągane za pomocą męskich podwiązek.
Sięgają idealnie za kostkę, zapewniają wystarczającą ochronę jednocześnie dobrze wyglądając. Wszystko to sprawia, że są produktem dobrym oraz godnym polecenia.



Dla zawiedzionych długością jest jednak wyjście. Popularny spec od stylówy podpowiadał już kiedyś w jaki sposób przedłużyć sobie to i owo.